استمداد همسر جعفر کاظمی، زندانی سیاسی محکوم به اعدام از دبیرکل سازمان ملل

رودابه اکبری همسر جعفر کاظمی زندانی محکوم به اعدام حوادث بعد از انتخابات با نوشتن نامهای به دبیر کل سازمان ملل برای نجات جان همسرش کمک خواست. جعفر کاظمی، در تاریخ ۲۷ شهریور ماه سال گذشته دستگیر و به اعدام محکوم شد. دادستان رژیم در تهران روز گذشته (شنبه) از تایید حکم اعدام شش نفر از دستگیرشدگان اعتراضات سال گذشه مردم خبر داد که نام جعفر کاظمی هم در میان آنان قرار داشت.

متن نامهی همسر جعفر کاظمی به دبیرکل سازمان ملل به شرح زیر است:

اینجانب رودابه اکبری خانه دار و همسر زندانی سیاسی جعفر کاظمی،دارای ۲ فرزند می باشم. همسرم را در تاریخ ۲۷ شهریور ماه ۱۳۸۸ در خیابان هفت حوض درشهر تهران ساعت ۶ صبح دستگیر کردند و به مدت ۲ هفته خبری از او نداشتم. وی ۳ روز تحت شکنجه بوده و ۷۴ روز در سلول انفرادی در شرایط بدی به سر برد. اتهام وارده به همسرم هواداری و تبلیغ از سازمان مجاهدین و دیدار با فرزندمان در اشرف بوده است.

وضعیت او در داخل زندان به این نحو بوده که پس از ۳ روز شکنجه و ۳ ماه انفرادی ایشان را تحت فشار برای انجام مصاحبه تلویزیونی کردند و وقتی با مقاومت وی روبه رو شدند اقدام به شکنجه و ضرب شتم شدید نمودند به طوری که منجر به شکسته شدن ۳ دندان او گردید هم اکنون همسرم در شرایط جسمی و روحی نگران کنندهای به سر می برد.

بعد از دادگاه اول که حکم اعدام از سوی قاضی مقیسه ای صادر شد وکیل همسرم شفاها اعتراض نمودند که حکم صادره برای اتهام موجود که فقط تبلیغ علیه نظام بوده بسیار سنگین و غیر قانونی است که همان جا قاضی پرونده اعلام می دارد: "من تحت فشار مقامات بالا مجبور شدم چنین حکمی صادر نمایم. طبق گفته وکیل همسرم لایحه تنظیم شده جهت دادگاه دوم که ۳ صفحه بوده و اختصاص به تبلیغ علیه نظام بود، اصلا در دادگاه اشارهای به آن نگردید و درحد ۲ خط کوتاه حکم اول (اعدام) را تایید کردند. نام قاضی دوم برای دادگاه تجدید نظر (زرگر) می باشد.

بازجو به همسرم گفت که ما برای حفظ نظام احتیاج به چند قربانی داریم که یکی از قرعهها به نام تو افتاده است. مجددا از همسرم میخواهند که مصاحبه برای درگیری روز عاشورا انجام بدهد که با مخالفت وی روبرو میشوند، چرا که همسرم ۳ ماه قبل از عاشورا دستگیر شده بود. بازجویان او را تهدید میکنند در صورت عدم موافقت جهت انجام مصاحبه همسرو فرزندت را جلوی چشمانت تحت شکنجه قرار میدهیم وعلیرغم تهدید بازجویان مبنی براینکه همسرت را جلویت قطعه قطعه میکنیم ولی باز او در مقابل انجام هرگونه مصاحبه مقاومت میکند و درمقابل مقاومت همسرم به وی اعلام میکنند که اعدام وی لازمالاجرا و قطعی میباشد. بعد از ۷۴ روز که در بند ۲۰۹ در انفرادی بودند ایشان را یک هفته به جائی به نام سوئیت و بعد از آن به بند ۳۵۰ منتقل می کنند.

مدت سه هفته علیرغم مراجعات مکرر من و فرزند کوچکم به زندان برای دیدار پدرش، هیچ ملاقاتی ندادند.

در کدام قانون و قاموس و در کدام کشور دیدار با فرزند جرم محسوب میشود؟ اگر دیدار با فرزند از نظر جمهوری اسلامی جرم است و گناهی است که حکمش اعدام باید باشد، بله همسر من گناهکار می باشد.

با توجه به وضعیت وخیم زندانیان سیاسی و با توجه به عدم رسیدگی به احکام ضد حقوق بشری و غیر قانونی و بی گناهی عموم زندانیان سیاسی، درخواست رسیدگی فوری و عملی در باب عدم اجرای احکام صادره اعدام را دارم.

شرایط بالا فقط خاص همسر من و خانواده ما نمیباشد بلکه همه خانوادههای زندانیان سیاسی، در شرایط بد روحی هستند و خواهان اقدام عملی و فوری سازمان ملل متحد و کمیسر عالی حقوق بشر میباشند.

با تشکر رودابه اکبری
همسر زندانی سیاسی جعفر کاظمی
اردیبهشت ۱۳۸۹